Rośliny lecznicze

Korzeń Althaea

Althea officinalis - jeden z gatunków z rodzaju Althea, jest częścią rodziny Malvaceae. Należy do wieloletnich roślin zielnych. Obszar uprawy: Europa, Azja, Ameryka Północna i Afryka Północna.

Główne surowce lecznicze - korzeń. Korzenie Althea lecznicze wielogłowe. Liczne boczne gałęzie dodatkowych korzeni rozciągają się od głównego korzenia, do 50 cm długości. Althea zawiera wysoki procent skrobi, pektyny, karotenu, olejów tłuszczowych, lecytyny, soli mineralnych, aminokwasów i dużej ilości substancji śluzowych. Korzenie Althea mają właściwości: przyspieszać i poprawiać regenerację tkanek, stymulować i ułatwiać proces odkrztuszania, zmniejszać stany zapalne, zmiękczać płytkę nazębną, która powstała w wyniku zapalenia, otoczyć podrażnioną błonę śluzową.

Trawa Althaea

Althea ma zazwyczaj wysokość od 60 cm do 2 m. Liście są zaokrąglone, ułożone poziomo, górna warstwa jest aksamitna w dotyku, ma bardziej wydłużony kształt. Wynika z reguły z kilku, rzadko pojedynczych. Zwraca uwagę na piękne kwiatostany, dzięki którym ludzie otrzymali nazwę "dzika róża". Kwiaty są zbierane w kwiatostany na wierzchołkach pędów. Mają 5 płatków o delikatnym różowym kolorze i fioletowych pręcików. Trawa Althea kwitnie w czerwcu i lipcu.

Althea jest używana: jako środek do regeneracji i gojenia ran w chorobach skóry, jako najbardziej skuteczny lek na kaszel, jako środek zmiękczający w zapaleniach gardła, w szczególności w zapaleniu krtani, w chorobach związanych z podrażnieniem błony śluzowej przewodu pokarmowego, korzenie Altea dla żołądek służy jako środek otaczający w walce z otyłością.

Pąki brzozy

Brzoza - drzewo liściaste z białą korą, że jest łatwo rozsloyuetsya. W starych drzewach kora na dnie pni jest czarno-szara, z pęknięciami. Gałęzie zwykle zwisają, stąd nazwa - "płacząca brzoza". Młode pędy są czerwono-brązowe, gołe, pokryte żywicznymi gruczołami. Pąki są proste, nagie. Liście naprzemiennie, z szeroką, podobną do łopatki podstawą, ząbkowane wzdłuż krawędzi, młode liście lepkie. Kwiaty dwupienne, zebrane w kwiatostany kłosków. Owocem jest skrzydlata nutlet z dwoma błoniastymi skrzydłami. Kwitnie, gdy liście kwitną w maju.

Preparaty składu pączków brzozy zawierają olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki, kwasy askorbinowe i nikotynowe, saponiny, żywice, karoten i hiperozyd.

Bezsmertnik

Bezsmertnik dotyczy wieloletnich zioła. Bezsmertnik ma srebrzysty kolor i kosze kwiatowe w postaci kulek na wierzchołkach pędów. Bezsmertnik może dorastać do 30 cm wysokości. Rośnie na polach, poboczach dróg, w piaszczystych i sosnowych lasach.

Głóg wysuszony

Głóg to krzew lub małe drzewa z pędami pokrytymi kolcami. Liście naprzemiennie, z przylistkami, krótko-petiolate, z dużymi zębami; kwiatostany - gęste, wielobarwne łaty. W postaci wysuszonej: owoce głogu są podobne do jabłek, twarde, pomarszczone, górne z obwódką, z 1-5 kamieniami w miąższu owocu. Kolor owoców jest od żółto-pomarańczowego i brązowawo-czerwonego do ciemnobrązowego lub czarnego.

Skład owoców głogu zawiera kwasy organiczne, cukry, sorbitol, satynowane pektynowe (1,9-6,1%), kwas askorbinowy (18-100 mg%), b-karoten (0,4-2,7 mg%) , witamina K, związki fenolowe (antocyjany - do 1200 mg%, leukoanocyjaniny - 400-1500 mg%), katechiny, flawonoidy, kwas fenolowy, kumaryny (0,7-3,4%), sterole, kwasy triterpenowe (ursolowy, oleanolowy).

Jarzębina czerwonа

Jarzębina czerwonа występuje w przyrodzie w postaci drzewa (do 15 m) lub krzaka. Owoce są w kształcie jagód, w kształcie kuli, pomarańczowo-czerwone, o wielkości grochu, gorzkie i cierpkie do smaku. Dojrzewają we wrześniu i nie kruszą się przed zimą, ale pozostają na drzewie nawet w zimie.
Dojrzałe jagody czerwoney jarzębiny zawierają kwasy organiczne (jabłkowy, sorbowy, cytrynowy, bursztynowy, winowy), substancje garbnikowe i pektynowe, aminokwasy, sorbitol i sorbozę, olejki eteryczne, witaminę C i PP, sole wapnia, potasu, sodu, magnezu. Witamina P w jarzębiny sprawia, że roślina ta jest bardzo przydatna. Jego wartość polega na tym, że wzmacnia system nerwowy, eliminuje drażliwość, bezsenność i ogólne osłabienie organizmu. Czerwona jarzębina w tradycyjnej medycynie jest stosowana jako lek wielowitaminowy, hemostatyczny i moczopędny.

Dziki suszone gruszki

Dzika gruszka jest gorsza w smaku niż owoce jej kultywowanych odpowiedników, z których większość, przy okazji, gruszkowatych jest progenitorami. Jednak właściwości lecznicze owocowej dzikości znacznie przewyższają odmiany hodowlane i są zasłużenie popularne w tradycyjnej medycynie.

Ta dzika odmiana bogata jest w witaminy A, grupę witamin B, a także E, C, P i PP. Oprócz witamin, owoce zawierają kwas askorbinowy, cytrynowy, jabłkowy i foliowy, a także glukozę, sacharozę, fruktozę i różne mikroelementy. Na pustyni wiele metali: cynk, miedź, nikiel, molibden, jod, mangan, żelazo, fluor, więc jego owoce są często stosowane w leczeniu niedokrwistości i tarczycy, gdy organizm nie ma własnych rezerw odżywczych.
Odwar leczniczy dzikiej gruszki - niezastąpione narzędzie do zaburzeń żołądka. Suszona gruszka gruszkowa jest doskonałym środkiem profilaktycznym dla chorób układu krążenia, szczególnie dla wzmocnienia naczyń włosowatych z powodu witaminy P, która zwiększa przepuszczalność ścian naczyń.

Dziurawiec

Są to wieloletnie rośliny zielne. Ziele dziurawca ma pięciopłatkowe kwiaty z jasnożółtym kolorem i czarno-brązowymi kropkami na dnie płatka. Są one łączone w kwiatostany przypominające podobną do kraba miotłę.
Składniki: ziele Hypericum zawiera substancje garbnikowe (10-12%), flawonoidy (hiperozyd, rutyna, kwercytryna, myricetin, leucoanthocyanins), saponiny, barwniki (hiperycyna - 0,1-0,4%, pseudohyperinicyna, hiperina, frangulaemodinantranol), olej niezbędne (0,2-0,3%), substancje żywiczne (17%), karoten, kwas askorbinowy.

Mech islandzki Cytraria

Mech islandzki jest naturalnym porostem, którym jest rozgałęziony krzew z warstwą liścia (według ludowych lekarzy przypomina on poroże jelenia). Wysokość mchu islandzkiego może sięgać 12 centymetrów, szerokość - 20 centymetrów, chociaż jego tradycyjne wymiary wynoszą około 7-15 centymetrów, zwykle gałęzie porostów są skręcone. Dekoracja islandzkiego mchu jest brązowo-zielona z białymi plamami.

Moss ma wiele przydatnych właściwości, które sprawiły, że jest on niezbędny w tradycyjnej medycynie. Islandzki mech pomaga radzić sobie z takimi chorobami, jak gruźlica, astma, łagodzi kaszel, łagodzi ból zęba i zapalenie migdałków. Korzystny efekt jest zauważalny przy stosowaniu wywarów i nalewek porostów, na przykład łagodzi skurcze żołądka, aktywuje proces trawienny, oczyszcza drogi żółciowe. Regularne stosowanie mchu islandzkiego zwiększa apetyt, rozwiązuje problemy z bezsennością.

Korzeń devyasila

Devyatisil jest wieloletnich wysokości rośliny około 1,5 m z mięsistej Multiheaded krótkim kłączy, z których wystają na kilka grube korzenie. Kwiaty żółte, trzciny i rurowe, gromadzone są w dużych koszach na końcach łodyg i gałęzi.
Skład kłącza i korzeni Deviaceli zawiera polisacharydy (inulina - do 44%, pseudoinulina, inulenina), żywice, gumę, ślady alkaloidów, saponiny, kwasy organiczne, olejki eteryczne (do 4,3%), w tym bicykliczne laktony seskwiterpenowe, alantol proazulen i a-tokoferol

Korzeń mniszka lekarskiego

Wszystkie części mniszka lekarskiego - źródło witamin, minerałów i substancji biologicznie czynnych. Korzeń rośliny pod koniec lata gromadzi wiele użytecznych związków chemicznych, na przykład selenu, cynku i miedzi.
Korzystne właściwości korzenia mniszka lekarskiego zależą od jego składu chemicznego. Zawiera minerały (wapń, fosfor, żelazo), witaminy, białka, węglowodany, organiczne żywice, garbniki.
Korzeń mniszka lekarskiego korzystnie wpływa na zdrowie wątroby, chroniąc ją przed negatywnymi czynnikami i normalizując jej pracę. Całość w inulinie, czyli insulinie roślinnej, która obejmuje tę roślinę. Z tego powodu jego stosowanie jest mile widziane dla osób cierpiących na cukrzycę. Oprócz powyższego, korzeń mniszka lekarskiego zawiera wiele innych użytecznych właściwości: gumę, żywice, związki triterpenowe, węglowodany, śluz, białka, oleje tłuszczowe i tak dalej. Substancje te mają pozytywny wpływ na zwiększenie apetytu człowieka, oczyszczanie krwi z czynników negatywnych, zwiększanie mleka matki, zmniejszanie pojawiania się skurczów.

Jedwab kukurydziany

Składniki: stygmaty kukurydziane zawierają saponiny (do 3,18%), garbniki, gorzkie glikozydy (do 1,5%), flawonoidy, alkaloidy (do 0,5%), olejki eteryczne (do 0,12%), oleje tłuszczowe (do 2,5%), sterole (stigmasterol, sitosterol), witaminy k i c, pierwiastki śladowe i inne substancje. Włókna stygmatu kukurydzy zawierają różne witaminy, białka, saponiny, olejki eteryczne, selen i kwas askorbinowy, a także wiele innych przydatnych elementów.

Ze względu na swój skład bogaty w korzystne mikroelementy i inne substancje, jedwab kukurydziany może być stosowany w leczeniu wielu chorób. Napary i wywary oparte na tych włóknach mają właściwości lecznicze i pozwalają: poprawić metabolizm organizmu, obniżyć poziom cukru we krwi, stabilizować wątrobę, wzmocnić proces powstawania żółci, zmniejszyć apetyt; uspokoić układ nerwowy.

Liście brzozy

Liście brzozy są bogate w substancje biologicznie czynne, zawierają betulofenole, kwasy, estry, flawonoidy, kumaryny, hiperozyd, rutynę, garbniki, witaminy C, E, PP, karoten, itp. Młode liście brzozy mają działanie przeciwzapalne, gojące rany, przeciwbakteryjne, moczopędne, przeciwbólowe, przeciwskurczowe, żółciopędne; zapobiega soli w stawach. Preparaty z liści brzozy stosuje się w chorobach zapalnych nerek i pęcherza, zaburzeniach metabolizmu mineralnego.

Matka-macocha liście

Wieloletnie zioło ponad 10-20 cm wysokości z płożącym kłączem. Wczesną wiosną pojawiają się jasnożółte kosze z trzciną (na brzegach) i kwiatami rurkowymi (w środku). Po kwitnieniu zaczynają się rozwijać duże podstawne liście. Dolne liście bilovylochni od krawędzi i nagie powyżej. Kwitnie w marcu i maju. Owoc jest symbolem Wąż rośnie na gliniastych zboczach, w wąwozach, wzdłuż rzek i jezior, na obrzeżach olszowych torfowisk. Roślina tolerująca cień. Kwitnie w marcu - kwietniu. Ukazuje się prawie na całej Ukrainie

Surowcami leczniczymi są liście, zbierane po dojrzewaniu nasion. Również zbieraj kwiaty tej rośliny wczesną wiosną. Liście i kwiaty zawierają gorzki glikozyd, olejki eteryczne, inulinę, garbniki i substancje śluzowe. Matka jest zwykle stosowana jako lek na choroby dróg oddechowych, kaszel, jako środek wykrztuśny.

Babka

Babka wielka i pchła zwyczajna - cenne rośliny lecznicze, nawet wprowadzone do kultury. Babky mają działanie hemostatyczne, przeciwzapalne i gojące rany - wiadomo, że liście tej rośliny są aplikowane na ranę w celu szybkiego gojenia, a także w celu wydobywania ropy z czyraków. Ponadto, liście i owoce babki dużo śluzu i leki z nich mają dobry wpływ na żołądek i jelita, łagodząc stany zapalne i otulające, to znaczy mają działanie przeciwzapalne.

Piołun

Piołun - wieloletnia roślina należąca do rodziny astrowatych.Uznany za najgorętszą roślinę na świecie. Różni się srebrno-szarym kolorem i specyficznym zapachem. Cała roślina jest owłosiona o krótkich włosach srebrnego koloru, mocno przylegających do łodygi. Liście ułożone są w rzędach: dół - trójkątne, zaokrąglone, podzielone, z długim uchwytem. W środku - zauważalnie mniejszy, z krótką rączką. Z góry - małe, gęsto posadzone na łodydze. Łodyga krzewu jest rozgałęziona, do wysokości 1,5 m. Kwiaty są niepozorne, małe, żółtozielone, zebrane w kwiatostany wiechowate.

Składniki: trawa piołunu zawiera olejek eteryczny (0,5-2%), który zawiera alkohole seskwiterpenowe, laktony seskwiterpenowe, alkohol tilowodorowy, ketony tujonowe, monocykliczne ketolaktony, flawonoidy (artemizetyna i inne), substancje garbnikowe, lignany, kwasy organiczne , karoten, witaminy C, B6.

Pustelnik

Składniki: ziele pustelnika zawiera alkaloidy leonuryny i leonurydyny (do 0,4%), stearydryna aminowa, flawonoidy (chin kokulosid, rutyna, kwercetyna i inne), saponiny, garbniki (około 5%), olejek eteryczny (do 0,05% ), kwasy organiczne (jabłkowy, winowy, cytrynowy, ursolowy, waniliowy, r-kurkumowy), substancje gorzkie i cukrowe, witaminy (A, E, c), sole mineralne (potas, wapń, sód, siarka) oraz charakter wpływu na ciało ludzkie jest zbliżone do leków waleralnych.
Działanie farmakologiczne: ma działanie uspokajające, przeciwskurczowe i hipotensyjne, spowalnia tętno, zwiększa siłę skurczów serca.

Pyatipal korzeń

Pyatipal - ta wieloletnia roślina należy do rodziny Rosaceae i ma duży mięsisty korzeń. Uzdrawiające właściwości pyatipala są wyrażone w działaniu ściągającym, przeciwbakteryjnym, gojenia się ran, antyseptycznym i hemopatycznym, działaniu przeciwnowotworowym.

Liście fasoli

Fasola zwyczajna - roślina jednoroczna. Ma kręcone łodygi, kwiaty białe, różowe, fioletowe. W medycynie stosuje się tylko zawory do ziarna fasoli. Ich przygotowywanie odbywa się tylko z roślin, których ziarna mają biało-żółty lub słomkowo-żółty kolor.

Skład: liścia owocu fasoli zawiera betainę, argininę, lizynę, tryptofan, tyrozynę, leucynę, asparaginę, cholinę, hemicelulozę (45-50%), makro- i mikroelementy (krzem, miedź, kobalt, nikiel).
Działanie farmakologiczne: lek ma działanie moczopędne, hipoglikemiczne, rozszerzające naczynia krwionośne, poprawia metabolizm organizmu.

Skrzyp

Skrzyp rośnie na wszystkich kontynentach. Ta wieloletnia roślina, której łodygi sięgają nawet 25 cm, ma kłoski z zarodnikami. Po dojrzewaniu zarodników pędy te obumierają, a zamiast nich rosną długie, rozgałęzione łodygi (do 60 cm). Zawierają kryształy kwasu krzemowego, a zatem są szorstkie w dotyku.

Składniki: trawa skrzypowa zawiera flawonoidy (kwercetyna, izowkercytyna, kemferol, luteolina, ekwizetrin), saponiny equizetonin (do 5%), karoten, kwas askorbinowy (do 0,19%), krzemionkowy (do 25%), akonitowy, jabłkowy, kwas szczawiowy, olej tłuszczowy (do 3,5%), goryczka, substancje garbnikowe i żywiczne, sole mineralne.
Działanie farmakologiczne: stosowane jako środek moczopędny, hemostatyczny, przeciwzapalny, przeciwbakteryjny i przeciwnadciśnieniowy. Zostało ustalone eksperymentalnie, że skrzyp powoduje efekt detoksykacji, w szczególności przyczynia się do usunięcia ołowiu z organizmu.

Kwiat bzu suszone

Składniki: kwiaty bzu zawierają glikozydy sambunigrin i rutyny, olejek eteryczny, kwasy organiczne (kawowy, walerianowy, jabłkowy, chlorogenowy), substancje garbnikowe, kwas askorbinowy. Działanie farmakologiczne: ujawnia działanie napotne, przeciwzapalne, przeciwbólowe, moczopędne i łagodne wykrztuśne.

Suszone kwiaty lipy

Kwiaty są żółte lub kremowe, zebrane w kwiatostany 2-5. Kwitnienie rozpoczyna się w 20 roku drzewa, w lipcu. Kwiaty tej rośliny są szeroko stosowane jako surowce lecznicze. Zbiór kwiatów odbywa się od 1 do 4 dnia kwitnienia. W tym okresie zawierają maksymalną ilość substancji czynnych.

Kwiaty są bogate w kwas askorbinowy, talicynam, karoten i flawonoidy. Używany w postaci wywarów i naparów. Łagodzą drgawki, ból, usuwają mocz i pot z organizmu, łagodzą stany zapalne. Płukanie w kolorze limonki, stosowane w przeziębieniach, łagodzi ból głowy. Kwiaty lipy niszczą bakterie chorobotwórcze w ciele ludzkim, zmniejszają gorączkę, usuwają flegmę.

Chereda

Chereda jest roczną zielną rośliną leczniczą o wysokości 0,15-0,60 m. Należy ona do rodziny astrowatych. System korzeniowy jest silnie rozgałęziony, kłącza znajduje się blisko powierzchni gleby, zewnętrznie korzenie są cienkie i słabe. Liście sukcesji są przeciwne, z losowymi krótkimi sadzonkami, podzielonymi na 3 części, ciemnozielone. Kwiaty są małe, rurkowe, żółte lub złote, są zbierane w kwiatostany kosz, pojedyncze. Znajduje się na końcu łodygi. Owoce - achene, z 2-4 kolcami-haczykami. Kwitnie w lipcu-wrześniu, owoce dojrzewają w sierpniu-wrześniu.

Skład: przyczepy na trawę zawierają flawonoidy (D-glukopiranozyd luteiny, buteina, sulfuretyna, D-glukopiranozyd buteina), skondensowane substancje garbujące (do 6,5%), karoten, kumaryny (umbeliferon i skopeletyna), kwas askorbinowy (60-70 mg% olejki eteryczne (ślady), śluz, aminy, gorycz, g-laktony, pierwiastki śladowe

Glistnik

Glistnik to wieloletnia roślina z rodziny makowej, która podkreśla łodygi, liście i szypułki z bogatym żółtym lub pomarańczowym sokiem, który dzięki swojej konsystencji przypomina mleko, na linii złamania. Okres kwitnienia glistnika jest bardzo długi - od końca maja do początku września. Preferuje gleby o wysokiej zawartości azotu, uwielbia cień.

Skład: ziele glistnika zawiera alkaloidy i inne związki zawierające azot (do 2%), karoten (do 14,9 mg%), kwasy organiczne (cytrynowy, bursztynowy, jabłkowy), kwas askorbinowy (do 170 mg%), saponiny, flawonoidy, oleje eter (0,01), substancje garbnikowe (2,09-7,64%), kwas chelidonowy, alifatyczny alkohol chelidoniolowy są wyższe. Działanie farmakologiczne: ma działanie żółciopędne, przeciwskurczowe, przeciwbólowe, uspokajające, przeciwzapalne (bakteriobójcze), moczopędne i przeczyszczające.

Jarzębina czarny

Liście są proste, całe, błyszczące, naprzemianległe, petiolate, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, spiczaste, ząbkowane na brzegach, ciemnozielone powyżej, jaśniejsze poniżej, 2,5-7 × 2,5-3,5 cm; nacieki są krótkie z szerokimi igłami, nie odpadają.
Owoce dojrzewają w sierpniu-wrześniu. Owoce dojrzewają, w momencie dojrzałości, są nagie, okrągłe, czarne lub śliwkowe z szarym z przodu, soczyste, o średnicy 6-12 mm

Roślina zawiera wiele mikroelementów i witamin. W szczególności witaminy C, K, B, E. Zawiera jod, cynk, garbniki, pektyny, kwasy organiczne. Rowan jest bogaty w mangan, żelazo, miedź, fluor, molibden, bor, które są odpowiedzialne za normalizację ciśnienia. Środki na bazie aronii dobrze wpływają na stan naczyń. Przy długim odbiorze wzrasta wysokie ciśnienie i wzrasta niskie ciśnienie. Mogą być stosowane w leczeniu, niezależnie od stadium choroby, lub w celu zapobiegania.

Suszone dzikiej róży

Przydatne właściwości dzikiej róży lub dzikiej róży, zauważone dawno temu. Ponad dwa tysiące lat temu, "ojciec medycyny" Hipokrates ustalił, co jest przydatne dla dzikiej róży: jest to dobry środek przeciwzapalny. W średniowieczu doceniono działanie lecznicze dzikiej róży z krwiopluciem. Awicenna była przekonana o terapeutycznych właściwościach dzikiej róży dla wątroby i żołądka. Dziś pies jest najlepiej znany jako narzędzie promujące rozkład kamieni nerkowych. Rose biodro ma również właściwości lecznicze dla wątroby. Dzika róża jest dość łagodnym środkiem do czyszczenia wątroby.

Suszony bzu

Bzu czarny to wieloletnia krzew należący do rodziny adoxaceae lub Adoxaceae. Wynika z rozgałęzionych, młodych gałęzi, najpierw zielonych, a następnie zmienia kolor na szarobrązowy. Liście petiolate, suprate i pierzaste. Kwiaty mają żółto-biały kolor, pachnący aromat i niewielkie rozmiary. Okres kwitnienia czarnego bzu przypada na przełom maja i początku czerwca. Starszy owoc to jagoda w kolorze czarnym i fioletowym.